Please see me ….

Hoor je dit wel eens op je werk van je collega’s of in je team?

• “We worden niet serieus genomen“
• “Er wordt niet naar ons geluisterd“
• “We moeten iets met communicatie gaan doen….“
• “Ik voel me niet gezien“

Als je het letterlijk neemt, dan kun je zeggen: “Dat klopt niet”. Maar over het algemeen is het waar, omdat dit nu eenmaal zo ervaren wordt.

Geen echt contact

Het gaat dus niet over de feitelijk boodschap, maar de relationele boodschap en de onderliggende bedoeling van je verhaal. Op de een of andere manier gaat daar iets mis. Bij de zender van de boodschap of bij de ontvanger, of bij beide.

Open mind, open hart

In het gedachtegoed van het U-proces wordt gesproken over communiceren met een open mind en een open hart. Een open mind wil zeggen zowel de zender en de ontvanger vertelt en luistert met een open mind op basis van inhoud en argumenten. Je hebt een goede discussie om zo samen tot iets beters te komen. Hebben ze beiden een closed mind dan praten ze en luisteren ze alleen vanuit wat ze willen horen. Ze hebben oorkleppen op voor datgene wat niet in hun straatje past.

Spreken met zelfcompassie

Een stapje verder is een open hart. Dat betekent dat de zender van het verhaal open en eerlijk vertelt wat er in zijn hart omgaat. Ook de dingen waar hij zich wellicht een beetje voor schaamt of schuldig bij voelt. Dit vraagt compassie voor jezelf. De moed hebben te delen  

Luisteren met compassie

De ontvanger luistert met compassie. Je gaat bij wijze van spreken naast de ander staan en luistert mindful met liefdevolle vriendelijkheid, medemenselijkheid. Hij laat merken dat hij het verhaal echt heeft gehoord, zonder een advies te geven of de ander te helpen. Hij luistert gewoon vanuit zijn hart.

Een mooi voorbeeld toont het volgende filmpje tussen arts en patient: